Je bent een soort van tovenaar,
want je trekt je trui uit over je haar
en dan:
schitterende spettertjes,
elektrische knettertjes.

Uit: Mijn fijne geluidenboekje (Edward van de Vendel & Mattias De Leeuw, 2013)

Oelewappers en Labbekakken, opgelet! Vergeten woorden veranderen in spannende dieren in de gedichten en tekeningen van Jaap Robben en Benjamin Leroy. Alledaagse onderwerpen en groeipijnen krijgen en humoristisch sausje bij taalgoochelaar Edward van de Vendel. Goochel je liever zelf met woorden? Dat kan aan een wand vol magneetpoëzie en aan de speciaal ontworpen ‘tovertafel’. Er zijn woorden in alle maten en vormen, woorden die echt bestaan of gewoon lekker verzonnen zijn. Via doe-opdrachten maken kinderen spelenderwijs kennis met dichters, illustratoren en hun werk. Groepen kunnen hun bezoek combineren met een workshop poëzie. Opgepast: Aterlingen niet toegelaten!

Gek of grappig, kort of lang. Gedichten doen dromen, lachen en filosoferen, zoals in de muzikale poëzie van Hans en Monique Hagen. Of ze bieden hapklare brokjes troost, bijvoorbeeld bij Bette Westera die ontroert met grote thema’s op luchtige wijze. Zoals dichter Jaap Robben zegt: “Alles kan in kinderpoëzie.” Met schilderachtige prenten erbij waan je je even in een andere wereld.

Kinderpoëzie alleen maar voor kinderen? Nee, hoor! In veel gedichten zit een laagje van subtiele humor en ironie voor volwassenen, en ook de illustratoren verstopten grappige details en zijverhalen voor jong en oud in hun tekeningen. De zwierige illustraties van Mattias De Leeuw vormen een woordeloos prentenboek op zich. En met de prenten van Charlotte Dematons is niet alleen de kijker lang zoet: soms schildert Charlotte met een penseel met maar één haartje! Sylvia Weve experimenteert dan weer met technieken en sferen.

Behalve gedichten en illustraties valt er nog meer te ontdekken in een cirkel vol wonderlijke stoelen die hun geheimen prijsgeven aan wie goed zoekt, kijkt en luistert. Wat doet een zielige knuffelbeer bijvoorbeeld in de stoel van Hans en Monique Hagen? De dichters vulden kijkkastjes met foto’s en inspirerende voorwerpen, met telkens een verhaal achter. Uit de stoelen klinken gedichten in de vorm van een lied of voorgelezen door de dichter. De illustratoren gaven hun kastjes vorm in hun eigen stijl, met schetsen en 3D-constructies van details uit hun tekeningen. Illustrator Sylvia Weve nam haar kastje zelfs mee op reis en maakte er een knutselvakantie van! Samen toveren woord en beeld nieuwe werelden tevoorschijn, vol gevoelens en geluiden.